Marian
64 jaar, Integratieve psychotherapeute, grensbewust coach & counselor en teacher

Klachten: buikklachten, obstipatie, dissociëren, duizeligheid, flauwvallen, angsten, hersenschudding, whiplash, brandend maagzuur en slokdarm problemen

Als jong meisje van 4 had ik heftige buikpijnen en ernstige obstipatie. De obstipatie heeft tot ongeveer mijn vijftigste geduurd. Ik kon rustig zeven of meer dagen geen ontlasting hebben en kreeg daardoor een heel naar gevoel in mijn lijf. Drankjes, middeltjes, speciale voeding en zelfs een ziekenhuis opname zorgde er niet voor dat mijn lijf in balans kwam. De obstipatie bleef.

Ook was ik als kind vaak duizelig, viel ik snel flauw, was ik voor veel geluiden bang en kon ik niet goed meekomen op school. Daarnaast was het opvallend dat ik regelmatig een hersenschudding opliep door kleine ongelukjes, zoals een knikker op mijn hoofd, iemand die met en plastic hamertje op mijn hoofd tikte, een val partij met een fiets enz.

De  duizeligheid en angsten die ik als kind ervoer waren eigenlijk niet te doen.. 

De duizeligheid en de angst voor diepte die ik als kind ervoer, waren eigenlijk niet te doen. Als ik op een steen in een beek stond was ik al doodsbang om te vallen. Het was alsof ik constant over een dun koord liep en elke misstap ervoor kon zorgen dat ik in het donker zou verdwijnen. Ik was altijd bang om de grip op mijzelf te verliezen.

Later in mijn volwassen leven kwam er heftig brandend maagzuur bij en krampen in mijn middenrif, net onder mijn borstbeen. Ook had ik soms zo’n pijn aan mijn slokdarm, dat ik niets kon eten. Die krampen waren zo erg, dat ik dan op mijn rug moest gaan liggen met mijn benen opgetrokken naar mijn borst. Als ik dat deed ebde het na een poosje weg. Door deze stekende pijn kon ik op een gegeven moment niet meer rechtop lopen. Ik heb voor het maagzuur en de krampen veel verschillende onderzoeken gehad. De medicatie die ik kreeg (zelfs medicatie voor een maagzweer) hielpen meestal eventjes, maar het proces van verzuring in mijn maag ging door.

Er was sprake van vroeg kinderlijk trauma.

In mijn verleden is er sprake geweest van vroeg kinderlijk trauma. Ik werd geboren in een ziekenhuis in Indonesië. Vlak na mijn geboorte werd een munitiedepot dat naast het ziekenhuis lag opgeblazen. Dit gaf een enorme explosie en er was veel paniek. Zo startte mijn leven. Toen ik 4 weken oud was is mijn moeder met mij en mijn broer en zus naar Nederland gevlucht. Het was te gevaarlijk om als Nederlanders in Indonesië te blijven. Mijn vader bleef achter omdat hij nog werkzaamheden te doen had, hij kwam een half jaar later. Vervolgens konden we geen huis vinden, er was woningnood. We verhuisde van de ene naar de andere plek. Tegelijkertijd wilde mijn vader hier helemaal niet wonen, hij vond Nederland een rot land. Dit alles gaf veel stress.

Waar ik mij pas later bewust van werd en wat ik lange tijd heb weggedrukt, is dat ik als kind seksueel misbruikt ben. Ook was er veel agressie binnen ons gezin door een inwonend familielid.

Toen ik eenmaal uit huis was ben ik zelf mij gaan verdiepen in wat er bij ons thuis allemaal aan de hand was. Ik besefte dat ik heel lang in een soort van overlevingsmechanisme had gezeten. Als kind heb je namelijk één ding te doen; zorgen dat je ouders voor je blijven zorgen je kunt namelijk niet zonder hen. Dus verzon ik een sprookje waarin ik de meest fantastische ouders had die er bestonden en dat bleek niet waar te zijn, zacht uitgedrukt…

Ik besefte dat ik heel lang in een overlevingsmechanisme had gezeten.

Ik trouwde, kreeg zelf kinderen en werkte als leerkracht op een basisschool voor kinderen met zware gedragsproblemen. Ondertussen probeerde ik meer inzicht te krijgen in mijn eigen problematiek. Ik zag in dat de werkelijkheid voor mij als kind te onveilig was geweest en dat ik in een eigen gemaakte werkelijkheid had geleefd, met veel fysieke klachten als gevolg.

Rond mijn veertigste reed er een auto achter op mij in terwijl ik stilstond voor een verkeerslicht. Ik ben nog naar huis gereden, ben op de bank gaan liggen, maar werd heel verward wakker. Ik wist niet eens meer hoe ik de tv aan moest zetten. Het was alsof ik in mist zat, ik snapte de wereld om mij heen niet meer en ik had heel veel pijn in mijn nek. Ik had een whiplash.

De bedrijfsarts en andere mensen om mij heen zeiden dat ik nooit meer zou kunnen werken. Niettemin was er een kordate fysiotherapeut die mij zei niet naar die ‘ziekhoudende praatjes’ te luisteren. Hij genas mij binnen driekwart jaar van mijn whiplash. Een paar jaar later kwam door een afschuwelijke flash back eindelijk alle pijn naar boven. Daarna nog veel meer angst en tegelijkertijd een helder weten. Ik wist nu dat ik seksueel misbruikt was door mijn vader. Het laagje overlevingsmechanisme dat ik altijd had gehad knalde van me af. Het was als een aardbeving; mijn vader was mijn alles en nu bleek hij dit gedaan te hebben.

Ik koos ervoor om nog dieper in mijn psychische pijn te duiken. 

Toen heb ik voor de verdere verwerking van mijn trauma’s hulp gezocht bij een therapeute die mij echt van mens tot mens benaderde. Ze zette mij weer in mijn kracht. Gelukkig heb ik nooit de diagnose gehad van burn-out, depressie of wat dan ook, want zo’n diagnose doet ook weer wat met je.

Ik koos ervoor om nog dieper in mijn psychische pijn te duiken en het mooie is, door alles op te ruimen wat emotioneel belastend is geweest zijn alle klachten verdwenen zonder medicatie. Ik heb nu geen enkele lichamelijke klacht meer! Het gaat daarbij vooral om het opruimen van stress die onbewust in je lichaam aanwezig is en daar voor mentale en fysieke klachten zorgt.

Het is bijzonder om te ervaren hoe je ouder kunt worden en tegelijkertijd steeds gezonder! Ik heb mijn mentale, emotionele en fysieke lichaam weer in balans gekregen.

Mijn redding is geweest dat ik een waanzinnig grote veerkracht heb en de juiste mensen ben tegengekomen. Ook heb ik veel gehad aan de opleidingen die ik gevolgd heb van de Zwitserse psychiater en psychotherapeut Dr. Nick Blaser. Juist door ook het emotionele aan te gaan, en ik weet dat dit echt niet altijd gemakkelijk is, ontstaat er weer een natuurlijk evenwicht. Als we niet naar de gehele mens kijken verstoren we wellicht het lichaam alleen nog maar meer.

De stress die trauma en misbruik geeft is enorm.

Zo’n 12 jaar geleden heb ik mij omgeschoold tot integratieve psychotherapeute en ben ik zelf kinderen en volwassenen met trauma gaan behandelen. Lichamelijke klachten kunnen samen hangen met wat je hebt meegemaakt, ik hoop dat de medische wereld dat steeds beter inziet. De stress die trauma en misbruik geeft is enorm. Het is zo belangrijk dat we kijken naar wat je overkomen is!

Ons lichaam is meer dan alleen organen en een hoofd. We weten allang dat onze buik de zetel is waar stress, trauma en onverwerkte emoties worden opgeslagen. Als we dat daar laten zitten, blijft het lichaam onbewust in een oorlog/overlevingsstand staan met mogelijke fysieke en mentale klachten tot gevolg. Laten we met elkaar in beweging komen zodat gezondheid & welbevinden hand in hand gaan.