Jan
39 jaar, Chronic Pain Coach
Klacht: hernia, ischias, tinnitus, psychogene, migraine, maagzweer, fibromyalgie.

Jarenlang had ik elke vorm van chronische pijn die je maar kunt bedenken. Het begon met rugklachten die na stressvolle situaties steeds weer de kop op staken en erger werden. Op een gegeven moment verschoof de pijn naar mijn benen, oren, hoofd en maag. Een mri-scan liet duidelijk verschillende hernia’s zien. Ik was rijp voor allerlei diagnoses: tinnitus, ischias, hernia, Carpaal Tunnel Syndroom, een burn-out en fibromyalgie.

De échte oorzaak

Ik probeerde allerlei therapieën uit om de pijn te stoppen. Van fysiotherapie en shockwave, tot acupunctuur en chiropractici. Soms gaf het even wat verlichting, maar vaak was de pijn in no time weer terug. Toch geloofde ik diep van binnen dat er een oplossing moest zijn voor mijn pijn. Ik nam, hoe moeilijk dat af en toe ook was, geen genoegen met therapieën die alleen de symptomen bestreden. Ik zette mijn zoektocht voort. De oorzaak van mijn pijn móést ergens anders liggen. Uiteindelijk kwam ik uit bij de plek die al mijn klachten veroorzaakte: het brein.

Emoties voelen

Ik ontdekte dat onderdrukte emoties gegenereerd door mijn brein de oorzaak waren van mijn pijnklachten. Door middel van introspectie en nieuw verworven kennis werd ik bewust van onverwerkte negatieve ervaringen uit het verleden en leerde ik de emotionele pijn die ik jarenlang had weggestopt weer écht te voelen. Ook trainde ik mezelf in het herkennen van bepaalde onderbewuste patronen en karaktereigenschappen die innerlijk voor strijd en uiteindelijk voor fysieke pijn zorgden. Persoonlijkheidskenmerken als: perfectionisme, conflict vermijdend gedrag, streng zijn voor mezelf en please-gedrag. De pijn opheffen begon met het terugvinden van mijn eigen oorspronkelijke emoties.

Pijnvrij leven

Deze verandering kostte tijd. Het duurde geruime tijd voordat ik met dit inzicht bewust kon kiezen niet meer in de angst voor emoties en pijn te stappen. Met als resultaat dat ik pijnvrij werd en nog steeds ben! Soms komt er nog weleens pijn voorbij, maar dan weet ik: dit is het oude patroon. Ik heb nu de tools om snel weer pijnvrij te worden.

Leer luisteren

Pijn lijkt misschien je grootste vijand. Maar het is óók je grootste raadgever. Door dit proces weet ik waar mijn grenzen liggen. Wat ik wil in mijn leven. Er is altijd licht aan het eind van de tunnel. Het is continu vallen en weer opstaan. Maar ik weet nu; pijn is altijd een signaal en ik heb naar dat signaal leren luisteren. Ook jij kunt pijnvrij worden, dat weet ik zeker!

Train je brein

Mijn zoektocht leidde tot een enorme verbreding van mijn kennis over het brein en het menselijk lichaam. Ik begrijp nu waarom het brein verantwoordelijk is voor chronische pijnklachten. Ik besloot er mijn levenswerk van te maken en heb een eigen methode ontwikkeld waarbij ik mensen leer hoe ze onbewuste patronen kunnen herkennen en herprogrammeren. Train je brein en je stopt de pijn.

Michelle, 23 jaar, Master Pedagogische Wetenschappen

Buikpijn, liespijn, pijn in heupen en benen. Fybromyalgie en
Prikkelbare Darm Syndroom.

Toen ik 9 jaar oud was, ben ik gevallen bij een voetbaltraining. Een ‘gewone’ blessure, die zorgde voor een heftige stekende pijn in mijn liezen. Maar wat een gewone blessure leek, was alles behalve waar. De val tijdens de training is bijna veertien jaar geleden en de pijn in mijn liezen is tot de dag van vandaag nooit meer overgegaan.

De ‘gewone blessure’ bleef aanhouden en werd chronisch. Naast alleen pijn in mijn liezen, kreeg ik nu ook pijn in mijn buik, benen en heupen. Ik kon mijn dagelijkse activiteiten niet altijd meer uitvoeren, ik kon niet meekomen met leeftijdsgenootjes en ik voelde me ontzettend wanhopig en eenzaam.

Ik ging van dokter naar dokter. In totaal heb ik vijftien artsen gezien en twaalf verschillende fysiotherapeuten. Niemand kon mij helpen. Niemand, behalve ikzelf.

Vorig jaar, dertien jaar na mijn val, vertrok ik met een laatste sprankje hoop op verbetering in mijn eentje voor een halfjaar naar Australië. Ik wilde ook een keer net als mijn leeftijdsgenootjes ‘wat leuks’ doen en ‘gelukkig zijn.’ De reis bezorgde me doodsangsten. Ik denk dat er nog nooit iemand zó bang op reis is gegaan. Ik huilde de hele vlucht, 38 uur lang, maar de wanhoop om op dezelfde voet door te moeten gaan en de behoefte om ‘iets van mijn leven te maken’ was groter.

In Nederland durfde ik meestal niet te laten zien dat ik pijn had. Bang om buitengesloten te worden, of weggezet als een aanstelster, maar in Australië had ik daartoe geen keus. Ik woonde met 30 studenten in één huis, waarbij ik zelfs mijn slaapkamer moest delen. Ik kon me niet terugtrekken, dus moest ik me uiten. Mensen zagen me pijn hebben, angstig en verdrietig zijn. Het onmogelijke gebeurde. Ik uitte mijn emoties en op dat moment werd mijn pijn minder.

Een halfjaar geleden kon ik nog amper mijn bed uitkomen en in Australië kon ik zelfs reizen! Voor het eerst sinds hele lange tijd lukte het me om te ontspannen. Het maakte me ontzettend emotioneel en gelukkig. Maar daarbij ook heel verward. Want hoe kon dat nu?

Eenmaal weer thuis ging ik dit verder uitzoeken. Hoe meer ik dit deed, hoe dichter ik bij de oplossing achter mijn dagelijkse pijn leek te komen. De oplossing bleek te liggen in het voelen en verwerken van ‘weggestopte emoties’.

Ik had ontzettend veel verdriet, van vroeger, door de scheiding van mijn ouders en het pesten op school. Ik voelde ook veel boosheid en verdriet over de afkeurende reacties van anderen op mijn aanhoudende pijn, en frustratie en teleurstelling over artsen die mij niet hadden kunnen helpen. Echter, dit had ik allemaal nooit geuit. Voor mijn gevoel was daar in onze ‘social media’ en drukke maatschappij geen ruimte voor.

Dus had ik heel lang een masker opgehad en gedaan alsof er niets aan de hand was. Niet huilen, maar doorgaan, was lange tijd mijn motto. Pas toen dat masker in Australië niet meer vol te houden was en ik het wel af moést zetten, verminderde de pijn.

Ik ontdekte dus een direct verband tussen het wegduwen van mijn emoties en mijn pijn. Waarom had een dokter het met mij hier nooit over gehad?

Ik vond het onvoorstelbaar en ben vier weken geleden over mijn visie op chronische pijn gaan bloggen op: www.painkillersbymies.wordpress.com/blog. In een paar dagen tijd kreeg ik heel veel reacties van betrokkenen, mensen die het herkenden, lotgenoten en geïnteresseerden.

Maar ook van RTL Nieuws. Zij vonden mijn verhaal indrukwekkend, namen een interview af en publiceerden een artikel over mij en mijn verhaal: https://www.rtlnieuws.nl/lifestyle/artikel/5184321/chronische-pijn-oplossen-michelle-vond-zelf-oplossing-mentale-pijn

Het gaat nu een stuk beter met mij. Om volledig pijnvrij te worden heb ik nog een weg te gaan, maar dat het de goede kant op gaat, weet ik zeker. Ondertussen zal ik blijven bloggen over mijn proces. Ik hoop daarmee anderen te inspireren en hoop te geven, want ik geloof ondertussen dat een pijnvrij leven wel degelijk mogelijk is.