Claudia
53 jaar, gastvrouw in de horeca

Klacht: fibromyalgie, migraine en vermoeidheid

Mijn ervaringen met zakendoen met emoties.
Door mijn opvoeding heb ik een please-gedrag ontwikkeld. Helaas heb ik mijzelf daar helemaal in verloren en bestond mijn leven in alle omstandigheden uit please-gedrag.

Ik trouwde toen ik 22 jaar was en na een paar maanden stortte mijn leven in, het verleden kwam als een grote stortvloed over mij heen. Het woord burn-out bestond toen nog niet, maar nu weet ik dat dat was wat ik ondervond. De huisarts stuurde mij naar een revalidatiecentrum. Uiteindelijk ben ik daar een jaar in therapie geweest. Het enige zinvolle voor mij was de ontspanningstherapie.

Ik was het contact met mijn lichaam helemaal kwijt.

Ik heb toch de draad weer opgepakt en mijn leven ging verder met, zoals ik gewend was, please-gedrag. Toen ik 40 jaar was, begonnen de klachten. Ik had dagelijks migraine, maar ging gewoon door met please-gedrag en met werken. Ik luisterde niet naar mijzelf. Ik was het contact met mijn lichaam helemaal kwijt. Een half jaar later was ik op het punt gekomen dat ik dagelijks, 24 uur per dag, heel veel pijn in mijn hele lichaam voelde. Ik was zo moe dat ik, wanneer ik naar het toilet moest, soms zelfs dacht dat ik te moe was om op te staan uit mijn stoel en gewoon maar in mijn broek wilde plassen.

Inmiddels was ik gestopt met werken. Het huishouden deed ik nog wel maar met heel veel pijn en moeite. De huisarts en de apotheker deden echt hun best om voor mij een medicijn voor de verschrikkelijke pijnen te vinden. Ik heb echt alles geslikt tot morfine aan toe. Niets mocht baten. De morfine zorgde er zelfs voor dat ik flauw viel, omdat ik het niet verdroeg.

De huisarts stuurde mij naar de reumatoloog, een arts die gespecialiseerd is in fibromyalgie. Ik kreeg een groot bloedonderzoek waar helaas niets uit kwam; er volgden verscheidene MRI scans maar ook hier kwam niets uit. De conclusie was dat ik fibromyalgie had. Helaas maakte dat geen verschil omdat er geen behandeling voor bestaat. Daar stond ik dan met de pijn en verschrikkelijke vermoeidheid.

Ik heb toen tegen de reumatoloog gezegd: ‘ Zo ga ik niet oud worden, geef mij maar een spuitje.’

Natuurlijk was dit een noodkreet maar ergens meende ik het echt. Inmiddels had ik al acht jaar dit leven en zag dat niet meer zitten, totdat ik in de krant las over een arts die vertelde over vastzittende emoties die lichamelijke klachten kunnen veroorzaken.

Mijn interesse was gewekt en ik zocht gelijk een psychosomatisch therapeut in mijn woonplaats op. De therapie ging van start en mijn klachten namen af. Ik bleef alleen wel het gevoel houden dat er iets in mij was wat ik niet kon benoemen. De therapeute stuurde mij door naar de arts waarover het artikel in de krant ging.
Nadat ik anderhalf uur een gesprek met deze arts had gehad, wist ik dat het in mijn geval de machteloosheid was die in mijn onbewuste lag opgeslagen en mij hinderde. De arts zei tegen mij: ‘Dit is het wat je moet verwerken, de onderliggende boosheid onder ogen zien.’

Ik ben naar huis gegaan en ik had het geluk dat er in deze week op de radio de top 1000 van evergreens werd gedraaid. Ik ben gaan opschrijven wat mij belastte vanaf mijn prille jeugd tot aan het heden. Met de muziek op de achtergrond vanuit mijn jeugd was ik ook helemaal terug in die tijd. Toen ik klaar was met schrijven voelde ik geen pijn en moeheid meer, alles was weg, ongelooflijk wat was ik blij na al die ellendige jaren.

Verder raad ik, als ik zo terugkijk, niemand aan die een traumatische jeugd heeft gehad, of op volwassen leeftijd trauma’s heeft ervaren om op eigen houtje verdrongen emoties te gaan verwerken. Zoek goede hulp die ruime ervaring heeft op dit gebied.

Mijn boodschap aan de gezondheidszorg

Mijn boodschap aan de gezondheidszorg en de regering is, haal het taboe dat rust op de geestelijke gezondheid zo snel mogelijk weg. Je kunt toch gewoon kijken naar verborgen hinderlijke psychologische factoren? Mensen zijn nog steeds bang om te zeggen dat ze op geestelijk gebied problemen hebben. Bij mij was het de onbewuste stress die mijn klachten veroorzaakte. Dit werd niet onderkend. Ik had er alles voor over gehad als ik bij het ontstaan van mijn klachten al in contact was gekomen met een therapeut of arts die dit had gezien. Dat had mij acht jaar veel pijn, moeheid en ellende bespaart. Op dit gebied valt er heel veel winst en geld te besparen op de gezondheidszorg.

Back To Top