Maaike
27 jaar

Klachten: bekkenpijn, hoofdpijn, vermoeidheid, slaapproblemen, tintelingen, jeuk, brandend gevoel op bovenarmen, RSI-achtige klachten

In de puberteit kreeg ik voor het eerst last van mind body klachten. Ik had met name last van hoofdpijn en vermoeidheid, maar ging ook vaak met andere (onverklaarbare) klachten naar de dokter. Denk aan problemen met ademhalen, kaakklachten en darmklachten (obstipatie). De klachten gaven echter geen grote problemen in mijn dagelijkse leven. Zodoende trok ik mij er ook niet veel van aan. En vaak gingen de klachten vanzelf weer weg.

Gaandeweg mijn vakantie werden de klachten steeds erger.

Vanaf augustus 2019 kreeg ik echter te maken met pijn die uiteindelijk chronisch en ondraaglijk werd. De pijn startte tijdens mijn vakantie in Frankrijk. Mijn vriend en ik zouden drie weken gaan kamperen en van plek naar plek trekken. Een leuk vooruitzicht na wat stressvolle maanden. Helaas kreeg ik op de derde dag ineens last van mijn blaas. Ik moest veel naar het toilet en dacht in eerste instantie aan een blaasontsteking. Dat bleek het echter niet te zijn. Gaandeweg de vakantie werden de klachten steeds erger. We besloten eerder naar huis te gaan, zodat ik snel naar mijn eigen dokter kon. De terugweg was een drama. Ik had doorlopend heftige bekkenpijn, en het zitten deed erg veel zeer. In mindere mate had ik ook last van pijn bij lopen en liggen.

Bij terugkomst ging ik naar mijn eigen dokter en liet ik mij opnieuw testen op een blaasontsteking. Opnieuw kwam er niets uit. Mijn huisarts besloot mij door te verwijzen naar een bekkenfysiotherapeut. Zij gaf aan dat ik mijn bekkenbodemspieren aanspande, waardoor de spierspanning in mijn bekken continu te hoog was. Ik kreeg oefeningen mee. Helaas hielpen die niet voldoende.

De bekkenpijn werd heftiger en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest.

Er was echter wel iets opvallends aan de hand. Door de oefeningen van de fysio ontstond er iets meer ontspanning en rust. Ik deed deze oefeningen liggend op bed en had daardoor nagenoeg geen probleem meer met liggen. Maar mijn problemen met zitten en lopen werden erger. Zo ging het een paar maanden later toch weer de verkeerde kant uit. De bekkenpijn werd alleen maar heftiger en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Later besefte ik dat ik last had van geconditioneerde reacties: ik verwachtte pijn bij bijvoorbeeld autorijden en dús kwam er ook pijn.

Ondertussen kreeg ik er ook andere klachten bij die kwamen en gingen (onverklaarbare jeuk, RSI-achtige klachten, tintelingen, brandend gevoel op mijn bovenarmen, etc) en speelden oude klachten weer op (zoals de welbekende hoofdpijn). Ook sliep ik heel slecht. Als klap op de vuurpijl kreeg ik in januari 2020 te horen dat ik boventallig zou worden op mijn werk. Dat was voor mij het dieptepunt.

In december 2019 ontdekte ik het mind body syndroom (MBS). Ik stuitte per toeval op een website, waar werd gesproken over chronische pijn ten gevolge van onbewuste, verdrongen emoties, conditionering en angst voor pijn. Voor het eerst in een aantal maanden kreeg ik weer hoop.

In de weken daarna las ik een aantal boeken over MBS en verdiepte ik mij in de ervaringsverhalen. Ik stond versteld van de herkenning die ik in de verhalen vond en was ervan overtuigd dat deze benadering de oplossing zou zijn. Ik besloot daarom een mind body therapeut in te schakelen. Zo ben ik onder andere expressief gaan schrijven, 20 minuten per dag. Ook pakte ik mijn geconditioneerde reacties aan en veranderde ik mijn zienswijze over de pijn.

In het begin lukte het mij niet echt om tot de verdrongen emoties te komen. Ik dacht daarom dus dat het niet voor mij werkte. Het bleek dat ik weerstand vertoonde en het – natuurlijk – perfect wilde doen (de typische MBS’er). Een aantal weken later had ik ineens een succeservaring en kon ik voor het eerst tot verdrongen boosheid komen.

Een aantal weken later kwam ik voor het eerst tot verdrongen boosheid.

Vanaf toen kwam ik in een flow en heb ik maanden achtereen iedere avond geschreven. Het is echt bizar hoe boos een mens kan worden… en ik… ik werd toch nooit boos? Dat bleek dus precies het probleem te zijn. Ik droeg blijkbaar veel woede (en daaronder verdriet) met mij mee jegens mezelf, anderen en situaties die ik (vaak) niet kon veranderen. Ook over zaken waarvan ik dacht dat ik ze een plekje had gegeven ervoer ik boosheid of verdriet.

In een klein jaar tijd namen mijn klachten significant af. Mijn fysieke pijn bleek dus echt een emotionele oorzaak te hebben! De meeste klachten die ik had zijn verdwenen. Op dit moment is mijn bekkenpijn nog in een lichte mate aanwezig, maar het is nog maar een schijntje van wat het vorig jaar was. Daarnaast ben ik een ander, gelukkiger mens geworden en sta ik dichter bij mezelf en bij wie ik wil zijn. Ik schrijf gemiddeld nu nog zo’n drie keer per week en focus me vooral ook op de leuke dingen in het leven. Ik ben ervan overtuigd dat de pijn in de toekomst helemaal wegvalt.

Ik ben zo dankbaar dat ik deze benadering heb mogen ontdekken. Er zijn teveel mensen in dit land met onverklaarbare klachten, soms (tientallen) jaren lang, en het is écht mogelijk om te herstellen. Mijn hoop is dan ook dat deze benadering snel meer bekendheid krijgt in Nederland.